Hipohydroza jest zmniejszoną zdolnością do wydzielania potu, a anhydroza to całkowity jej brak. Mają rozmaite przyczyny, a osoby, u których takie objawy występują, mają m.in. zwiększone ryzyko doznania udaru cieplnego.
Proces pocenia się to jeden z mechanizmów umożliwiających utrzymanie stałej temperatury ciała, ponieważ wraz z potem organizm pozbywa się ciepła. O zmniejszonej potliwości wspomina się rzadko, tymczasem miewa ona wyjątkowo groźne następstwa.
Zdarza się, że problem spowodowany jest doświadczeniem urazu – do anhydrozy lub hipohydrozy może dojść wskutek uszkodzenia nerwów, jak i doznania znacznego oparzenia. Zmniejszona potliwość bywa spotykana w przebiegu różnych schorzeń autoimmunologicznych, takich jak np. twardzina układowa czy zespół Sjögrena, problem może wystąpić również u osób będących biorcami narządów, u których rozwinie się choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi. Zmniejszone wydzielanie potu bywa skutkiem zażywania pewnych leków – trójcykliczne leki przeciwdepresyjne oraz preparaty z grupy inhibitorów anhydrazy węglanowej (do których należy m.in. acetazolamid).
Zarówno anhydroza, jak i hipohydroza mogą być zaburzeniami utrwalonymi, jak i przejściowymi. z drugą z wymienionych sytuacji można się spotkać w przypadku odwodnienia, gdzie spadek produkcji potu ma zapobiegać dalszej utracie wody z organizmu.
Jeżeli taki stan dotyczy całego ciała, mamy wówczas do czynienia z wrodzonymi zaburzeniami gruczołów potowych. Równowaga termoregulacyjna jest przez to mocno zachwiana. Innymi przyczynami braku wydzielania potu mogą być różne zaburzenia neurologiczne. Jeżeli hipohydroza i anhydroza dotyczą tylko pojedynczych gruczołów potowych, mamy do czynienia z zakłóceniami odpływu potu z ujść gruczołów. Jest to spowodowane zatkaniem gruczołu czopem z bakterii i napęczniałą masą keratynową.
Zmniejszone wydzielanie potu może występować w takich chorobach skóry, jak: rybia łuska, twardzina, wyprysk, łuszczyca i wszystkich zanikowych i troficznych chorobach skóry. Uwagę zwraca fakt, że zmniejszenie potliwości łączy się zazwyczaj z zaburzeniami rogowacenia lub defektem ektodermalnym. Skóra we wszystkich tych przypadkach jest sucha, cienka, łatwo się łuszczy i pęka. Jest przy tym bardzo wrażliwa na działanie czynników zewnętrznych. Leczenie polega na systematycznym natłuszczaniu skóry i piciu dużych ilości wody. w skrajnych przypadkach stosuje się leczenie farmakologiczne.
Brak wydzielania potu jest również niepokojącym zjawiskiem i powinien być zawsze skonsultowany z lekarzem. Anhydroza jest niebezpieczna, ponieważ może prowadzić do przegrzania organizmu, a to stanowi bezpośrednie zagrożenie ludzkiego życia. Dodatkowo brak możliwości usuwania toksyn z organizmu może prowadzić do tzw. „zatrucia wewnętrznego”.
Brak pocenia może być problemem, kiedy towarzyszą temu objawy takie jak sucha, cienka skóra, podrażnienia, zaburzenia rogowacenia naskórka, atopowe zapalenie skóry, zimne kończyny, bladość ciała, problemy z cerą.
Brak pocenia się może świadczyć o niedoborze płynów w ciele lub w przypadku wystąpienia danej choroby – o braku sił organizmu do walki z nią. Dlatego, kiedy zauważymy u siebie brak potu, np. w saunie, po treningu lub w czasie dużych upałów, warto udać się na wizytę kontrolną do lekarza.
Po konsultacji lekarskiej powinniśmy dostać konkretne zalecenia, co do postępowania w przypadku braku potu. W takiej sytuacji bardzo ważne jest regularne nawadnianie organizmu. Należy jednak pamiętać, aby wodę pić regularnie, niewielkimi łykami. Dobrze jest też spożywać domowe napoje, uzupełniające elektrolity, izotoniki. Warto również nawilżać skórę naturalną oliwką.
Od ponad pół roku towarzyszą Ci
niepokojące dolegliwości,
do tej pory niewyjaśnione?
Ty lub Twój lekarz
podejrzewacie
chorobę rzadką?
Szukasz właściwego
specjalisty lub ośrodka?
Wypełnij kwestionariusz
internetowy, a my
postaramy się pomóc!
Wypełnij kwestionariusz
internetowy, a my
postaramy się pomóc!
Zapoznaj się z zakładką
"Najczęściej zadawane pytania"