Wypełnij kwestionariusz
internetowy, a my
postaramy się pomóc!
Tetrapareza, nazywana także quadriparezą, jest osłabieniem mięśni wszystkich kończyn (zarówno obu rąk, jak i nóg). Warto podkreślić, że tetrapareza nie jest tym samym co tetraplegia. W przypadku tetraplegii, czyli porażenia czterokończynowego dochodzi do całkowitego paraliżu, a więc utraty czucia oraz kontroli w obrębie kończyn (porażenie kończyn). W przypadku tetraparezy dochodzi do niedowładu, czyli osłabienia i częściowej utraty funkcji.
Niedowład czterokończynowy może wynikać z przyczyn mięśniowych, uszkodzeń połączenia nerwowo-mięśniowego, uszkodzenia dolnego lub górnego neuronu ruchowego.
Wśród konkretnych chorób i stanów, które mogą powodować tetraparazę należy wskazać:
Tetrapareza może być sama w sobie objawem wielu schorzeń i stanów. Jej główne cechy to:
Dodatkowo mogą pojawiać się problemy z kontrolą pęcherza oraz zwieraczy, utrata funkcji seksualnych, a nawet trudności w oddychaniu.
Tetrapareza może mieć charakter przejściowy (tymczasowy) oraz trwały. Występuje także w odmianie spastycznej (sztywność mięśni/nadmierne napięcie mięśni i ścięgien) lub wiotkiej (mięśnie ulegają zwiotczeniu).
Wśród tetraparezy o charakterze przejściowym można wyróżnić także ostry niedowład czterokończynowy. Jego definicja w piśmiennictwie jest niespójna, niemniej charakteryzuje się szybkim początkiem osłabienia mięśniowego, który osiąga maksymalne nasilenie w ciągu kilku dni do około 4 tygodni. Tetrapareza, która trwa od 1 do około 4-8 tygodni, określana jest mianem podostrej.
Bardzo ważne jest ustalenie, z jakiej przyczyny doszło do tetraparezy. Istotnym elementem procesu diagnostycznego jest zatem wywiad przeprowadzony z pacjentem lub jego rodziną, podczas którego weryfikuje się również obciążenie rodzinne. Równie istotne jest podstawowe badanie lekarskie.
Badanie neurologiczne pomaga w ustaleniu przyczyny słabości mięśni. W diagnostyce wykorzystuje się m.in. elektromiografię oraz badanie przewodnictwa nerwowego. Pomocne są również badania obrazowe, takie jak tomografia czy rezonans magnetyczny. W różnicowaniu przyczyn tetraparezy stosuje się też testy neurofizjologiczne. Jeśli istnieje podejrzenie występowania stanu zapalnego pochodzenia bakteryjnego lub wirusowego, wykonuje się analizę płynu mózgowo-rdzeniowego. Wstępna ocena pacjenta powinna obejmować także badania laboratoryjne takie jak morfologia krwi, poziom CRP, elektrolity, poziom glukozy we krwi, kinazy kreatynowej oraz analizę moczu.
Wykorzystywane metody i sposoby leczenia tetraparezy przede wszystkim zależą od tego, jaka jest przyczyna niedowładu. W związku z tym zastosowanie może znaleźć interwencja chirurgiczna, leczenie zaburzeń metabolicznych czy fizjoterapia, która ma na celu utrzymanie siły mięśniowej.
Gdy choroba uniemożliwia pacjentom poruszanie się w sposób całkowicie samodzielny, laski czy wózki inwalidzkie są dla nich istotnym wsparciem w wykonywaniu codziennych czynności.
W rehabilitacji tetraparezy często wykorzystuje się metodę NDT Bobath oraz metodę Vojty. Dodatkowo warto zwrócić uwagę na hipoterapię, która znalazła swoje zastosowanie w holistycznej rehabilitacji dzieci z porażeniem mózgowym, u których również może występować tetrapareza.
Tetrapareza u dzieci najczęściej pojawia się w związku z mózgowym porażeniem dziecięcym - zespołem objawów, w którym pojawia się zaburzenie funkcji motorycznych pacjenta pod wpływem zmiany napięcia mięśniowego. Dzieci, u których występuje tetrapareza spastyczna, nie chodzą lub jeśli mogą to robić, to wyłącznie na krótkich odcinkach i w towarzystwie oraz przy pomocy innych osób. Specyficzną cechą u pacjentów z mózgowym porażeniem są przykurcze stawowe kończyn górnych oraz dolnych. U większości dzieci z tą postacią mózgowego porażenia dziecięcego objawy ciężkiego uszkodzenia mózgu są widoczne od pierwszych miesięcy życia.
Wypełnij kwestionariusz
internetowy, a my
postaramy się pomóc!
Fundacja nie pobiera opłat za usługę.
Zapoznaj się z zakładką
"Najczęściej zadawane pytania"